डा. नवराज सुब्बा
बादल हाम्रो गीत सुन्दैन
एकोहोरो एक्लै गडगडाउँछ
खलबल गर्दै हामीमाथि सल्बलाउँछ
आतङककारी बादल वर्षेनी
परेड खेल्छ हाम्रो तन मनमा
बेसुर गड्याङ्गुडुङ तालमा
कड्किन्छ मनसुन
चट्याङ पार्छ
ताण्डव नृत्य नाच्दै
गहिरो हाम्रो मायालाई
एक्कै छिन भए पनि
चुडाइदिन्छ यो मौसमले
यहाँ कस्तो झरी पर्छ ?
न पेट भर्ने खेत रोपियो
न मन भर्ने बारी गोडियो
झार सप्रिए बाली भन्दा
फूल भन्दा काँडा झाङ्गिए
यतिबेला म सशंकित
यी दुई आँखाले जीवनको रङ्ग खोज्दै
हर मनसुनलाई स्वागत गर्न मञ्जुर छु
छाती चिरा चिरा पार्ने अनगिन्ति पहिराहरु
जीवन बिथोल्ने बेहिसाब बाढी बेहोर्न पनि
म विवश छु
ताप्दै पीरको आगो
अझै कति भिज्नु छ छ
यो झरीपानीमा
अझै के के भोग्नु छ छ
यो जिन्दगानीमा ।