जोखना
(कविता) – नवराज सुब्बा ।
ए कविता !
के तिमी अभिजातका मनोरञ्जक साधन मात्र हौ?
[advanced_iframe src=”https://docs.google.com/document/d/12RPg6RgmeCCjf2TIuDIg4TBHrID9y3h6hMWZXcdrFz0/edit?usp=sharing”]
Similar Posts
पेशालाई चिर्दै ‘लुकेको रहर’ (भोजराज श्रेष्ठ)
धेरैलाई आफ्नो परिचय दिँदा पेशातिर झुकाव हुँदै दिने गरेका छन् । उनी आफ्नो परिचय पेशा भन्दा पनि फरक रूपले दिन चाहन्छन् । पेशाले उनी जनस्वाथ्य कार्यालयका प्रमुख हुन् । तर उनको नाम पेशा भन्दा पनि साहित्यकार भन्न रुचाउँछन् । उनी हुन् साहित्यकार नवराज सुब्बा ।
तिमी देख्दा
दिँदैनन् साथ कोही तर पनि म एक्लै नाच्दछु मेरा यहाँ कोही छैनन् ता पनि म बाँच्दछु जिउँने क्रममा यति बिघ्न च्यापमा परियो कि जो कोही देख्दा पनि म मुसुक्क हाँस्दछु । — (यो फोटोले प्रभावित भएर लेखेको सिर्जना हो । जेठ २३, २०६९ विराटनगर)
JADAU Dahal YagyaNidhi!
There is hardly a person in the world of life who does not see the cloud of desperation. I still see black clouds in the sky occasionally. In the clouds that cover the horizon, I still see the silver circle on the horizon. I get the power to live by looking at it. General people,…
“विद्यालयमा कविता” श्रृंखला २ सम्पन्न
असार ११, २०६७ विराटनगर । श्री मोतीराम राष्ट्रिय साहित्य प्रतिष्ठान विराटनगरद्वारा आयोजित “विद्यालयमा कविता” श्रृंखला २ हालै सम्पन्न भएको छ ।
मितज्यू कुलप्रसाद प्रसाइ
उसबेला हाङपाङमा पैण्ट, शर्ट र चश्मा हेडसर अर्थात् गणेशबहादुर राइले मात्र लगाउनु हुन्थ्यो । लाग्दथ्यो, पैण्टशर्ट भनेको काम नगरी बस्ने, धेरै पढेका अर्थात् धनिमानीको पहिरन हो, चश्मा भनेको विद्वानको गहना हो