शिरमाथि
मडारिरहन्छ
कालो बादल

तिम्रो न्यानो छातीमा बिसाएका मेरा सपनाहरू बसन्तमा फुल्ने फूलहरू हैनन् जसलाई शिशिरले झार्न सकोस् लालुपाते र बाबरी होइनन् माया जो वर्षैपिच्छे टिप्न सकियोस्

मनमा बिछ्याएर उनेका मायाका पोतेहरू तिम्रो गलामा बिसाएर तिमीसँग बिदा माग्दा धेरै बेर रोएथ्यौ तिमी सपनीमा अहिले ब्यूँझेर हेर्दा पो देखें तिमीले मेरो छातीमा झारेका आँसुहरू मेरै सिरानीमा झरेछन्

तिमीले मलाई एकान्तमा सोध्यौ भन कता चुमौं ? मैले ओठ दिएँ केही छिन चुमेर तिमीले फेरि सोध्यौ भन अब कहाँ चुमौं ?...

सिङ्गो जीवन बलिदान दिनेलाई सलाम देशका लागि हाँस्दै मर्ने शहीदलाई सलाम ।

आजकल म ऐनामा
आफुलाई ठ्याक्कै
लाटोकोसेरो देख्छु

छाया सँगै बसेको छ कि
छाडेर अन्तै गएको छ हँ ॽ