मेरो प्रारम्भिक गीतलेखन एवम् रचनागर्भ

बिक्रम सम्बतले त्यस्तै २०३०/३२ सालतिर नेपालको एक विकट उत्तरपूर्वी जिल्ला ताप्लेजुङको आठराई हाङपाङमा सरस्वती माद्यमिक विद्यालयमा त्यस्तै १२/१४ वर्षको नवराज सुब्बा नामको एउटा विद्यार्थी केटो ८/१० कक्षामा पढ्दथ्यो । हाइस्कुल छेउमै घर भएकाले गुरुहरुको संगतले होला हारमोनियम टयाँटयाँटुँटुँ गरेको देखेर सुनेर तथा गीत गाउन नाच्न फ¥याक फुरुक गरेको देखेर होला त्यसबेला विद्यालयका प्रधानाध्यापक गणेशबहादुर राई तथा संगीत शिक्षक बेनु चुँडालले यदाकदा उसलाई केही विद्यार्थीहरुका साथ अन्तिम घंटीमा गीत रिहर्सल गर्न अर्थात् गीत छान्न, गाउन, नाच्न अभ्यास गराउन भनी अर्हाउने गर्नु हुन्थ्यो ।
उसबेला विद्यालयका धेरै विद्यार्थी भाइबहिनीहरु गाउन चाच्न सिपालु थिए । त्यसमध्ये स्वर्गीय रामकुमारी प्रसाईको गायन सुरिलो थियो । त्यस्तै नाच्न सिपालु अन्य बहिनीहरु कृष्णकुमारी प्रसाई, सरला सुब्बा, मिरा प्रसाई र केटाहरुमा साह्रै फूर्तिला भाई टेकबहादुर खपाङ्गीहरुलाई अहिले पनि सभ्झिरहेको छु । हामी रिहर्शल कक्षा कोठाभन्दा अलि अलग रहेको संगम क्लबको हलमा प्रायः केही घण्टा गर्ने गर्दथ्यौं । अन्तमा हाम्रो कामको मूल्याङकन तथा सुझाव गुरुहरुले दिने गर्नु हुन्थ्यो । त्यसबेला हामीले गाउने, नाच्ने गीत भनेको हामीले जान्ने खालको अर्थात् टिप्न सक्ने खालको लोकगीत हुने गर्दथे । केही मात्रामा हामीले नै रचेको केही गीतमा लोकभाखा हालेर वा रेडियो नेपालमा बज्ने कुनै लोकप्रिय गीतको लयमा ढालेर गीत बनाइन्थ्यो । रिहर्शल पछि गीत वा नृत्य राम्रो भएमा गीत स्वीकृत हुने गर्दथ्यो । यसरी नै हामी विद्यार्थीहरुकै अग्रसरता तथा सक्रियतामा विद्यालय परिवार मिलेर गीत गाउदै र नाच्दै हामी विद्यालयको वार्षिक साँस्कृतिक कार्यक्रम गर्ने, विभिन्न उत्सव मनाउने तथा देउसी खेल्ने गर्दथ्यौं ।
जब सत्तरीको दशकमा आएर नवराज सुब्बाले एल्बम भकाभक निकाल्न थाल्यो त्यो देखेर उसबेलाकी एक पात्र उसकी बहिनी सरला सुब्बाले कुरैकुरैमा सोधिन् र सम्झाइन्– हामीले उहिल्यै विद्यालयमा गाउने नाच्ने गरेको ए बहार बोलको गीत पनि गाउनु नी । जसलाई उसबेला स्व. रामकुमारी प्रसाईले सुरिलो स्वरमा गाएकी समेत सम्झाइन् । नवराजलाई गीतको केही पाठ याद आयो तर सबै शब्द कण्ठ थिएन । त्यो पनि उसले सरलाकै सहयोगमा पुनःंस्मरण गरि पूरा भयो । गीत त फेला प¥यो तर संगीत मौलिक थिएन जसलाई संगीतकारको थप आवश्यकता प¥यो । रचना भएको तीन दशक पछि एकदिन गीतले संगीतकार साजन राईको सहयोगमा मौलिक संगीत पनि पायो र यसरी गीत पुनः मुर्झायो । यति मात्र हैन जसलाई नेपालका चर्चित गायक दीपक लिम्बूको स्वर पनि पायो । आज यो गीत रेकर्ड भएको पनि अब त झण्डै चारपाँच वर्ष भएछ ।
एल्बम निकाल्नु कति गाह«ो छ भने त्यो भनि साध्य छैन । आफनो स्वास्थ्यले पनि साथ दिएको छैन अझै पूरा सञ्चो छैन । जे भए पनि अब आउँदो माघको सहिद दिवस पारेर लोकार्पण गरेर मात्र यो मन शान्ति होला । अहिलेलाई एल्बमको पहिलो गीत अर्थात् ए बहार बोलको शीर्षगीत वा टाइटल सङ फेसबुक मार्फत् सार्वजनिक गर्दैछु । अन्तमा गीतकार अर्थात गीतको एक स्रष्टाका नाताले प्रस्तुत गीतको भावनामा अल्झिएका बल्झिएका उल्लेखित सबै पात्रहरु तथा संगीतमा सहभागी वाद्यवादक साथीहरुको योगदान प्रति गीतकार कृतज्ञ र नतमस्तक रहेका पनि बिनम्र जानकारी गराउँछु ।

Similar Posts

  • आप भी चलिए ना !

    नवराज सुब्बा आज विहान प्रातकालीन यात्रामा थिएँ । बाटोभन्दा अलि तल पोखरी डिलमा एकजना धोबी कपडाको भारी सकिनसकी बोकिरहेका थिए । म हिंडिरहेको सडकको अर्को दिशाबाट एकजना बटुवा पनि आइरहेका थिए । हाम्रो भेट हुन त्यस्तै १५/२० कदमको दुरीमा थियो । म हिड्दाहिड्दै अर्थात् मैले हेर्दाहेर्दै उनीहरूले एकआपसमा एकदुई वटा वाक्यहरू आदानप्रदान गरे, तर त्यो…

  • मेरो सपना

    बि.स. २०४० सालमा पाँचथरको इम्बुङ हेल्थपोष्टको उद्घाटन मेरै कार्यकालमा तत्कालीन गृहमन्त्री श्री पद्मशुन्दर लावतीबाट भएको थियो । लोकसेवा आयोगबाट जनस्वास्थ्य कार्यालय पाँचथर हुँदै इम्बुङ हेल्थपोष्टलाई प्रत्यायोजित अधिकार प्रयोग गरेर त्यसबेला मैले स्थानीय दुईजना युवा भाईहरुलाई कार्यालय सहयोगी (पियन) को रुपमा स्थायी नियुक्ति गरेको थिएँ । नियुक्ति भए बापत उनीहरुले खुशीयालीमा एक एक वोटा भाले… ल्याएर…

  • मेरो जीवन यात्रा

    नवराज सुब्बा

    मेरो बाल्यकाल मेरो सिर्जनाको मलिलो स्रोत हो । बाल्यकालका मीठा, नमीठा दुवै अनुभव र अनुभूति मैले संगालेको छु । आज केवल बाल्यकालको सम्झनाले मात्र पनि मन प्रफुल्लित हुन्छ ।

  • पोखरेलजी नाम जस्तै मधु

    भेट्यो कि हाँस-हाँस उठ्छ गजलकार मधु पोखरेललाई देख्दा । पल्लव साहित्य प्रतिष्ठान चितवनको निम्त्यालु भएर विराटनगरका हामी झण्डै आधादर्जन स्रष्टाहरू गइयो र भेला भइयो नारायणघाट स्थित बृद्धाश्रम सभाकक्षमा । प्रतिष्ठानको वार्षिक समारोह अन्तर्गत सम्मान आदि कार्यक्रम सकिएपछि कविगोष्ठीको आयोजना गरिएको थियो । गजलकार मधु पोखरेलले गजलवाचन गर्न माइकसामु उभिएर बोल्न थालेको केही बेरमै हतारहतार भुइँमा खसेको केही चिज टिप्नुभो । मैले सोचें, वहाँको हातको कुनै वस्तु जस्तै कलम वा कलमको विर्को आदि खसेकोले टिप्नुभएको होला । तर होटलमा फर्के पछि मेरी पत्नी चन्चलाले जब सो घटनाबारे बताइन् तब मात्र थाहा पाएँ कि त्यसबेला वहाँको दाँत नै पो खसेको रहेछ । पहिले त चन्चलाले पनि मुखबाट सुपारी खसेछ भन्ठानिछन् । तर भुइँबाट हतारहतार टिपेर मधुजीले पैण्टको गोजीमा हालेपछि मात्र दाँत रहेछ भनेर उनले चाल पाइछन् ।

  • असार १५ डायरी

    धान र संविधानमा के फरक छ ? धान ठूलो कि संविधान ? धान पहिले उम्रेको हो कि संविधान पहिले टुसाएको ? यस्तै अर्थ न बर्थका तर्कवितर्क मात्र मनमा आइरहन्छ किन ? आज असार १५ का दिन बाँदरथुम्कीमा बसेर रोपाइँ हेर्दा बढी मजा आउँछ कि सभाहलमा संविधान बनाउँदा देखिएको रमिता हेर्दा गजब देखिन्छ ?  पहाडमा गाउँ…