बौलाहाको बकबक

देख्दादेख्दै
यो देशमा
जब बहुदल आयो

नेता भकाभक बहुलाए
एकदिन गणतन्त्र पनि आयो
कोही आत्तिए जनता एकाएक मात्तिए
खै के
भन्नु
सबैले मलाई पागल देख्छन्
हा…हा…हा…
म बौलाहा
बाटोको छेऊमा उभिएर
एक्लै कत्ति कराउँ
कामका हैन नामका हामी बहादुर
दुस्मन छाडेर आ-आफुलाई सिद्याइरहेछौं
र ठड्याइरहेछौं सगरमाथा भन्दा अग्लो दरिद्रता
अनि खोतलिरहेछौं केचनाभन्दा होचो बेइमानी
सायद हरियो वन निथ्रेर होला
हरियो डलरतिर
भेडीगोंठझैं ओइरिए बहादुरहरु विदेशमा
यता अन्न उब्जाउने मेरो जमिन कब्जा गर्दै
रेमिटेन्स र दलालखेती खूब हौसेको छ
छिया-छिया प्लटिङ बनेको छ छाती
रातारात हाउजिङ त उम्रिएको छ
तर मेरो गुनासो के मात्र भने
छत र छहारी जतिसुकै थपिए पनि
म सधैं छानाबाहिरै छु
बेलको बोटमा
काग बसेको छु
सुकुम्बासीको पीडामा
फगत “काग” “काग” कराउँछु

गोली चल्छ जङ्गलमा
गाउँ शहरमा चल्छ
गोली दिउँसै सडकमा पनि चल्छ
तर किन लाग्दैन
यो छातीमा
हा…हा…हा…
तर याद गर
जब गोली हान्छौ
मेरो मुटुबाट निस्कने
रगतका एक एक थोपाबाट
प्रकट हुनेछन् असंख्य मेरा सन्तान
अनि सडकको कुनाकुनासम्म ती फैलनेछन्
र भोकको झोंकमा तिमीहरूको निद्रा चपाइदिनेछन्
जसरी तिमीहरूले मेरो बिपना निर्ममतापूर्वक निल्यौ
शूर्पणखाको नाकले सास फेर्‍यौ
ए मलाई घृणा गर्नेहरू !
फेरि म तिमीहरूलाई सोध्दैछु
भन कहाँ छ नेपाल ?
कहाँ छ मेरो नेपाल ?
हा…हा…हा…

 

Similar Posts

  • |

    आकाश आत्मा बीचको संवाद

    📘 डा. नवराज सुब्बाद्वारा लिखित आध्यात्मिक खण्डकाव्य आकाश र आत्मा बीचको संवाद खण्डकाव्यमा आत्मा आकाशसँग बोल्छ— मौनता, प्रतीक र प्रकृतिको लयमा। आकाश ब्रह्माण्डको प्रतिनिधित्व गर्छ भने आत्मा चेतनाको गहिरो स्तर हो। यी दुईबीचको अन्तर्दृष्टिपूर्ण संवादले पाठकलाई स्व-अन्वेषण, साँस्कृतिक स्मृति, र आध्यात्मिक पुनर्जागरणतर्फ डोर्याउँछ। खण्डकाव्यको संरचना र मौलिकता काव्यको संरचना विभिन्न सर्गहरूमा विभाजित गरिएको छ, जहाँ…

  • परदेशको पिँजडामा जून

    (कविता)— डा. नवराज सुब्बा धुलोले ढाकेथ्यो मेरो निधार,तेलको गन्धले बिर्साइदियो गुराँसको सुवास,म बाल्टी लिएर फर्कंदै थिएँ–एक बन्दुकले आकाश चिरेर सोध्यो—“कुन देशका हौ तिमी?” मेरो श्वासमा अझै बग्थ्यो सप्तकोसीको स्वर,शरीरमा थियो निद्रामा हराउँदाआमाले सुम्सुम्याएको कपालको अनुभूति,छातीको न्यानो अझै जीवनजस्तो लाग्दथ्यो,तर जवाफ दिन मैले सकिनँ— मेरो देश त शान्त थियो,तर म थिएँ युद्धको बीचमा। यो मरुभूमिमा जून…

  • चरा, तिर्खा, पानी र शहर

    – नवराज सुब्बा तिर्खाले ब्याकुल छु पानी खान आएको थिएँ तिम्रो घरमा पर्खे तर मनको ढोका खोलेनौ यही घरमा पहिले हामी बस्ने एउटा ठूलो रुख थियो ढलेछ हामीले खाने फल थियो झरेछ पानी खाने पोखरी पनि सबै सुकेछ लुकामारी गर्ने फूलका पोथ्राहरु थिए सबै मान्छेका वासस्थान शहर भएछ तिम्रो घरको छानामा पानीको भण्डार छ त्यो…

  • नदी निदाएको बेला

    केवल रमिता हेर्छन् तर रातो अचानामा बगेको महाभारत पढ्ने आँखा अझै उघ्रेनन् द्रौपदीको चीरहरणभन्दा कहालीलाग्दो जीवनहरण दिउँसै भइरहेछ नारीलाई बोक्सी आरोपित गरेर लछारपछार गर्दै दुनियाँ जननीको गला निमोठ्दै छ मानवशून्य बन्दै मान्छे दिसापिसाब मुखमा बलात् कोच्दैछ घाँटी थिचेर चीत्कार  दबाइँदैछ यसरी एउटी अबलाको जीवनयात्रा निषेध भएको छ ।

  • कम्लहरी

    कम्लहरी

    मलाई
    माघीसँग डर लाग्छ आमा !
    मलाई यो माघमा
    तिम्रो न्यानो काख छाडेर
    महाजनको घरमा
    जान पटक्कै मन छैन !

    भोक लाग्नुको अपराधमा
    आङ ढाक्न खोज्नुको सजायस्वरूप
    जानुपर्‍यो मैले परायाघर

Leave a Reply